Geweldloze Communicatie: wie zit er bij jou achter het stuur?

Bestuurder "Oordelen/diagnoses"

Denk jij misschien:

• Jeetje die ziet er niet uit...
• Ze zouden dat toch eens moeten fixen zeg.
• Mooi dat die moordenaar zoveel jaren straf heeft gekregen.
• Wat een slecht georganiseerd event.
• Wat denken die mensen wel niet van mijn kleren.
• Wat een gedoe hier!

Bestuurder "Gevoelens"

Misschien denk je wel:

• Ik ben zo droevig, dat ik niets kan doen vandaag.
• Ik ben zó boos, dat ik ze wel een lesje ga leren.
• Ik voel me zo futloos vandaag, dat ik die dingen niet ga doen.
• Ik ben zo blij met dit mailtje, dat ik vandaag lekker uit eten ga.
• Ik ben zo bang dat zij me dit niet gunnen, dat ik het niet ga doen.

Bestuurder "Behoeften"

Misschien denk je wel:

• Daar ben ik niet blij mee, want ik wil dat het meer opschiet. Ik ga hen vragen of ik kan helpen.
• Het concert doet me weinig en ik wil een kofje koffie, want ik wil even rust en change of scenery. Ik loop toch even weg.
• Ik ben bang dat het niet goed genoeg is, want ik wil graag maximaal bijdragen aan deze vereniging. Ik ga om assistentie vragen.
• Ik voel me zó boos want ik verlang naar eerlijkheid en respect voor elkaar. Ik gooi het in de groep.

Wie neemt het stuur over?

Ik geloof zelf dat niet één bestuurder "beter" of "slechter"is , en dat iedereen wel deze (en nog meer) bestuurders herkent. Waar het mij om gaat, is dat als ik in de oordelen blijf hangen (naar mezelf of een ander), iets me uiteindelijk energie kost - en al helemaal als ik dit ook uitspreek. Bovendien neem ik niet mijn eigen verantwoordelijkheid als ik over een ander oordeel; ik denk dan namelijk nauwelijks "en wat kan ik hier zelf aan doen?".

Misschien heb je wel de film Inside Out gezien. Daar zitten letterlijk de gevoelens achter het stuur. Ik geloof dat dit in zijn algemeenheid zeker níet klopt; ik denk dat wél de gevoelens het stuur overnemen als je heel erg getriggerd bent (of daarin blijft hangen). Mij bewust worden van mijn gevoel geeft mij heel veel rust en helderheid, en dat is de reden dat ik dat meer doe dan vroeger. Echter alléén op basis van gevoelens beslissingen of actie ondernemen, heeft niet mijn voorkeur.

Als ik terugga naar wat ik voel én wat ik wil/verlang (=behoeften), dan pas krijg ik werkelijke interne rust om met minder oordelen de wereld aan te kunnen. Vaak ga ik eerst nog enkele (voor)oordelen transleren naar behoeften voordat ik dit kan. Ik neem zo ook verantwoordelijkheid voor de situatie waarin ik zit, want het gaat om míjn verlangens, wat ook "rekening houden met anderen" omvat. Zo na heel wat jaartjes geweldloze communicatie oefenen, lukt me deze manier van leven steeds meer, ook als ik getriggerd ben of onbewust "door het lint ga".

Bekijk ons geweldloos communiceren aanbod voor persoonlijke ontwikkeling en professionele ontwikkeling.