Zo eens per week hoor ik iemand aan het begin van een zin zeggen: "Ik ben hier niet zo goed in hoor, maar ...". Of "Hier en hier kan ik nooit tegen, maar wat er gisteren gebeurde...". En ik hoor dagelijks om me heen "Zo zit dat." En: "dit is zo." "Dat zit zo." Bijvoorbeeld: "De buren zijn aso.". Of: "Ik ben gewoon niet zo handig." of "Zij is gewoon een trut.". Alsof het waarheden zijn die nooit meer te veranderen zijn. Een statisch beeld van de wereld: het werkwoord zijn.
Meestal word ik niet zo blij van dit soort uitspraken, omdat het vaak gaat om ongecheckte aannames. Zijn die buren wel aso? En hoezo ben je ergens niet goed in, alsof dat nooit kan veranderen. Betekent "ergens niet goed in zijn" misschien dat het tot nu toe nog niet zo gelukt zoals diegene het het liefste zou willen?
Statische taal gaat om een analyse of evaluatie van de situatie (stom aso raar goed fout), ofwel: om een oordeel. En bingo, dit oordeel is nou juist de angel in de communicatie waardoor onbegrip kan ontstaan. Onbegrip tussen mensen onderling, en onproductieve gedachten naar jezelf.
Waarom gebruiken mensen statische taal? Ik vermoed dat "eenvoud" een grote behoefte is die achter statische taal zit. Door de wereld statisch te zien, is deze gemakkelijker en sneller te doorgronden. Door de wereld dynamisch te zien, is het uitdagender om er grip op te krijgen en te houden, en om ons veilig te voelen. Een andere grote behoefte die er achter statisch woordgebruik zit, is dan ook "veiligheid".
Bekijk ons geweldloos communiceren aanbod voor persoonlijke ontwikkeling en professionele ontwikkeling.